Alweer ruim 20 jaar geleden las ik de eerste van Nicci French en was ik om.
Heel veel boeken, personages en misdrijven verder word ik nog steeds erg blij als dit schrijversechtpaar een nieuwe titel uitbrengt en nu is daar 'Wie niet horen wil'.
De persoon om wie het draait in dit boek is Tess. Tess is moeder van de 3-jarige Poppy, heeft een redelijk contact met Poppy's vader Jason en is inmiddels in een relatie met Aidan.
Jason is ook verder gegaan en is getrouwd met Emily.
Tess en Jason hebben een goede omgangsregeling w.b. hun dochter, maar als Poppy op een dag thuiskomt en niet alleen behoorlijk pittige scheldwoorden in de mond neemt, maar ook een verontrustende tekening maakt, zit dat Tess helemaal niet lekker.
Ze vermoedt dat Poppy iets gehoord of gezien heeft en dat heeft getekend. En dan hoort ze van een misdrijf dat de tekening van Poppy zou kunnen verklaren.
Tess beseft dat ze vanwege dit vermoeden de poltie in moet schakelen, maar die vindt haar verhaal maar onlogisch en niet de moeite waard. Tess zal dus zelf op onderzoek uit moeten gaan. Maar brengt dat veiligheid of júist niet?
Zoals altijd weet Nicci French de onderhuidse spanning goed op te bouwen. En zoals altijd zijn er een aantal randpersonages die een belangrijke rol hebben in het verhaal; ze vinden een lijk, geven onbewust een belangrijke hint of sturen de protagonist al dan niet bedoeld de juiste kant op.
In dit geval heeft dit personage postuum bijna een grotere rol dan levend, wat wel weer lekker is voor de lezer, want er kunnen geen vragen meer gesteld worden dus blijven bepaalde raadsels lang bestaan.
Peuter Poppy is ook een belangrijke in dit boek: zij ontketent immers Tess' angsten en verdenkingen, alsmede haar vechtlust: een moeder zal natuurlijk alles doen om haar kind te beschermen!
Toch heb ik me regelmatig afgevraagd hoe ík gereageerd zou hebben als Tess een vriendin van mij geweest was... ik denk dat ik haar had aangeraden met iemand te gaan praten, want hoewel ook ik voor mijn kind zou vechten, trekt Tess wel erg snel conclusies en handelt ernaar.
Waar ik met de boeken van dit echtpaar vaak pas op het laatst de dader of de plot ontrafel, had ik din dit geval al vrij snel (de juiste) vermoedens. Goed gegokt? Het 'kunstje' door? Of inmiddels klaar voor een carrière binnen de recherche? 😋 Wat het ook was, hierdoor viel voor mij een stuk van de spanning wel weg.
Het boek biedt met zo'n 430 pagina's weer voldoende leesvoer, vraagt erom om met een kop thee op de bank in de hand genomen te worden en in één ruk uitgelezen te worden.
Ik hou van Nicci French, heb dit boek met veel plezier gelezen, maar vond het niet hun béste boek.
4 duimpjes 👍👍👍👍
Reacties
Een reactie posten