Een oude man, een urn, een kip en een norse herdershond. Niet direct de ingrediënten waaraan je denkt voor een road trip, maar Paula gaat ervoor.
Na een bizarre ontmoeting midden in de nacht op een kerkhof, vertrekt ze met de bejaarde Helmut en zijn hond in een camper richting de bergen. Hij heeft zijn geliefde Helga een belofte gedaan die hij per se na wil komen, en niets kan hem van dat plan afbrengen.
Paula ziet haar leven op dat moment niet meer zo zitten en in een vlaag van... ja, van wát eigenlijk? besluit ze met hem mee te gaan.
En daar gaan ze. Helmut met zijn geheimen in de camper en Paula met haar schuldgevoelens in haar hoofd.
Een bijzonder stel op een bijzondere reis. Een reis die hen langs een nudistencamping, begraafplaatsen en prachtige meren en bergen voert, maar ook (en misschien vooral) langs hun verleden en hoe dat hen heeft gevormd. Ze leren van elkaar en in een paar weken tijd ontstaat er een speciale vriendschap.
Wat een prachtig, lief verhaal is dit. Over verlies, ja, met het bijbehorende verdriet, ook ja, maar ook met een lach en nergens terneergeslagen of donker.
Het is ook een boek over hoop, over positiviteit, over het léven! Natuurlijk mag je verdriet hebben, natuurlijk mag je huilen, maar leef en geniet.
Jasmin Schreiber (ik kende haar nog niet) heeft een feelgood verhaal geschreven over de dood. Hoe maf dat ook mag klinken.
En het leest zoals het bergbeekje in het boek van de berg af klatert, fris en kalm, en zo nu en dan een stuk dieper dan je op het eerste gezicht verwacht.
Het boek heeft me geraakt en dat verdient gewoon een fijne score: 4,5 duim 👍👍👍👍✊
Reacties
Een reactie posten