Ik had nog niet eerder iets van deze auteur gelezen en had dan ook geen idee wat ik kon verwachten, maar ik laat me graag verrassen.
Het verhaal begint meteen stormachtig met een moord, een lelijk gegeven in de prachtige omgeving van de Côte d'Azur begin jaren '70.
De dader, die is meteen bekend: Léon. Zo, hoeven we daar niet meer naar op zoek. Toch?
Vervolgens duiken we in de wereld van Beau, een rijkeluisdochter die graag operaster wil worden, maar niet genoeg talent heeft. Al wil haar moeder, Céleste, daar niks van weten; haar dochter wordt een ster, dat móet!
En dan maken we kennis met Fleur, die zich op wegens geheugenverlies niets meer kan herinneren van haar leven vóór ze in paniek wakker werd in een stil dorpje met naast zich een man, die ze zich ook niet kan herinneren.
Naast deze 3, vertellen ook Angèle, Donatella en Manon hun verhaal, gelukkig staat boven ieder hoofdstuk wie er aan het woord is. En wannéér, want we springen tussen de maanden gedurende 1970, 1971 en 1972 heen en weer.
Opletten geblazen dus, want soms denk je bijvoorbeeld: 'Ja maar dit wéét hij toch al,' maar dan zitten we weer wat eerder op de tijdlijn en verkeert de desbetreffende persoon nog in complete onwetendheid. Alleen jij als lezer bent dan de informatie al machtig.
Goed, behalve veel ik-personen en tijdprongen, is het ook wat het scenario betreft goed opletten, want ineens gebeurde er iets wat eigenlijk helemaal niet logisch en begon ik verwoed terug te bladeren of ik ergens een paar bladzijden had gemist ofzo, maar dat was niet het geval. Dus hoopte ik maar dat de schrijver deze onduidelijkheid later zou on-ontduidelijken, en gelukkig, dat gebeurde. Uiteindelijk.
Genoeg te raden, ontknopen en verbazen, maar ook zijn er wat lijntjes die iets te makkelijk weggewerkt of eenvoudigweg afgeknipt lijken te zijn.
Een boek dat de aandacht vast houdt, en daardoor zeker snel weg leest.
De eindscore? 3,5 duim 👍👍👍✊
Reacties
Een reactie posten