Na 'De tatoeëerder van Auschwitz' en 'Cilka's keuze' mocht ik nu het verhaal van Cibi, Magda en Livi lezen. 3 joodse zusjes uit Slowakije.
De jongste, Livi, wordt in maart '42 opgeroepen om voor de Duitsers te gaan werken. Wat day precies inhoudt is dan nog onduidelijk, maar haar oudste zus Cibi twijfelt heen moment en besluit mee te gaan om voor haar zusje te zorgen. Magda, de middelste zus, is op dat moment ziek en wordt in het ziekenhuis gehouden zodat zij niet mee hoeft.
De 2 zussen komen in Auschwitz terecht en in het naastgelegen kamp Birkenau.
Ooit deden de 3 zussen hun vader een belofte; bij elkaar blijven en voor elkaar zorgen. En als na 2 jaar ook Magda in het kamp terechtkomt, en ze elkaar onder deze erbarmelijke omstandigheden weer in de armen sluiten, is dat precies wat ze doen. Ze slepen elkaar door een gruwelijke tijd. Tijdens de dodenmars uit het kamp weten ze zich uiteindelijk met een groep vrouwen los te maken en proeven ze voor het eerst sinds tijden weer iets van vrijheid.
De oorlog is dan op zijn eind, maar het antisemitisme nog niet. De zussen voelen zich niet veilig, niet meer thuis in hun eigen land en moeten een nieuwe start maken. Gelukkig hebben zij elkaar...
Net als in de vorige 2 boeken komen de hoofdpersonages elkaar kort tegen gedurende hun tijd in Auschwitz.
In dit geval, begreep ik uit het nawoord, kocht Livi's zoon het boek over Lale, de tatoeëerder, en toen Livi dit zag, wist ze direct over wie het ging, waarna haar zoon contact zocht met de auteur, die hen opzocht en inspiratie opdeed voor dit boek.
Het boek ontwijkt geen gruwelijkheden uit de kampen, deze worden benoemd, maar zonder er uitvoerig op in te gaan: dit is ook niet nodig, Inmiddels kunnen we zelf behoorlijk goed invullen wat een ellende er moet hebben plaatsgevonden.
Wel lijkt er het een en ander wel wat toevallig, maar toch zou dit het ware verhaal van deze 3 zussen zijn. Ik zeg bewust 'zou' want over de vorige boeken schijnt nogal wat discussie te zijn over hoe waarheidsgetrouw deze daadwerkelijk zouden zijn.
Ik heb geen idee, ik was er (gelukkig!) niet bij en heb er geen verder onderzoek naar gedaan.
Wel heb ik ook dit boek weer ervaren als een prettig geschreven boek, met precies de goede toon om zoveel ellende te kunnen combineren met heel veel liefde, kracht en hoop.
Met name het leven 'erna'; de oorlog is dan wel over, maar kun je deze ook achterlaten, als overlevende? Hoe bepaalt het je verdere leven? Je toekomst, je relaties, het vertrouwen in je medemens? Overleven staat niet gelijk aan 'lang en gelukkig'.
Al met al weer een boek dat een blijvend plekje in mijn kast verdient: 4 duimpjes👍👍👍👍
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen