'De roos van Napoleon', dat is vanzelfsprekend niemand minder dan zijn grote liefde Joséphine.
Maar was haar liefde voor hem net zó vanzelfsprekend?
Voor zij elkaar leerden kennen, had Joséphine al een heel leven achter zich als Marie-Rose. Een leven waarin ze huis en haard achterliet om te trouwen, waarin ze twee kinderen kreeg, alleenstaande moeder werd en haar aankomst in Parijs, waar ze hoopte haar geluk terug te vinden, een beproeving bleek te zijn.
Ze bevindt zich op een punt in de geschiedenis in Frankrijk waarin het niet veilig is om achter het gewezen koningshuis te staan, maar de revolutie brengt haar vooralsnog ook niet veel goeds.
Ze vertrouwt op haar talisman, een medaillon met een plukje haar erin dat volgens haar van Marie-Antoinette, haar rolmodel, moet zijn geweest. Ooit is haar verteld dat zij minstens zo belangrijk als Marie-Antoinette wordt, maar ach... in haar huidige situatie is ze al blij als ze het eind van de maand weer heeft gered.
Haar vertrouwen in mannen is bijna compleet weg, en dan komt ze een jonge generaal tegen, die anders lijkt te zijn. Maar haar omgeving waarschuwt haar voor hem. En na een aantal incidenten snapt ze ook waaróm. Maar toch.....
Een historische roman in het straatje als die van Simone van der Vlugt. Dat is nogal een statement, want Simone schrijft fantástische historische romans die je meeslepen in de geschiedenis én de personages realistisch neerzetten.
En toch durf ik te zeggen dat Jacobine van den Hoek er dichtbij in de buurt komt; de sfeer die wordt neergezet, de problemen waar Marie-Rose tegenaan loopt en waar je je, ondanks dat er ruim 200 jaar tussen zit, volkomen kunt inleven, de prettige manier van vertellen, het klopt allemaal.
Wat ik nog wél een beetje mis in vergelijking met de boeken van Simone van der Vlugt, is dat ik merk dat ik niet zozeer meevoel met Marie-Rose. Ja, er wordt verteld hoe ze zich voelt, wat ze denkt, zelfs vanuit een 'ik'-perspectief, maar toch blijft het imo wat aan de oppervlakte.
Met dat als enig te noemen minpuntje, kan ik dan ook niet anders zeggen dan dat ik het een fijn boek vond, ik heb het met veel plezier gelezen en heb er weer heerlijk op losgegoogled om meer te weten te komen over Nap en Jo. Altijd fijn, een boek dat nieuwsgierigheid opwekt en tot nieuwe kennis leidt.
De score is dan ook heel prima: een dikke 4 duimpjes 👍👍👍👍
Reacties
Een reactie posten