Allereerst wil ik de auteur bedanken voor dit recensie-exemplaar!
We beginnen dit boek meteen in volle vaart: tijdens een gijzelingsactie moet de politie in actie komen, maar wordt er niet snel genoeg gehandeld: gevolg is dat er niet alleen doden vallen, maar ook rechercheur Nichel Frany raakt ernstig gewond. Met zijn actie heeft hij echter wel de gijzeling kunnen stoppen, de daders zijn helaas ontkomen.
Nichel belandt in een coma in het ziekenhuis. De daders, met aan het hoofd linkmiegel Sean, willen wraak; Nichel is niet dood, maar ze willen hem iets veel ergers aandoen: Ze besluiten zijn dochter Kaylee te ontvoeren en te gebruiken in hun pooiersnetwerk, nadat ze eerst zelf 'de waren gekeurd hebben'.
Let op, de auteur schuwt geen geweld in haar schrijven en voor sommige lezers is een triggerwarning op zijn plaats!!
Intussen is Mike, de oom van Kaylee en tevens collega van Nichel, keihard aan het werk om zijn nichtje te vinden. Hij wordt echter wel ietwat afgeleid door zijn nieuwe collega Michelle, die op haar beurt weer wordt afgeleid door het feit dat haar gewelddadige ex weer op vrije voeten is.
Deze laatste verhaallijn zou imo prima achtergrondinformatie zijn, waardoor het goed te begrijpen is waarom ze zich zo kan inleven. Echter krijgt dit een vrij prominente rol in het boek, wat ik persoonlijk niet nodig vond en zelfs wat too much. Het verhaal heeft het niet nodig om parallelle wegen erbij te halen, het is spannend genoeg van zichzelf.
Ander minpuntje is dat sommige dingen wel erg gemakkelijk gesteld worden: de inzet van politiemateriaal en -procedures, om maar een voorbeeld te noemen. Nu ben ik geen kenner, maar ik kan me voorstellen dat het allemaal niet zó makkelijk gaat.
Maar laten we daar voor het verloop van het verhaal even overheen stappen;
'Onvoorspelbaar' is een thriller die je ongemakkelijk laat voelen, die je boos maakt en die je vol walging achterlaat: wat een smeerlappen zijn Sean en consorten! Bah bah bah!
De auteur weet de spanning hoog te houden door de hoofdstukken afwisselend over Kaylee en Mike te schrijven.
Hier en daar mag nog wat aan de schrijfstijl gesleuteld worden, sommige zinnen lopen niet lekker en worden daardoor wat onduidelijk, en soms zijn er verkeerde woordkeuzes (bijvoorbeeld 'teleurstellend' ipv 'teleurgesteld'). Niets wat een goede redactie niet zou kunnen oplossen.
Dit laatste niet meegenomen in de score, kom ik op een totaal van 3,5 duim. Absoluut een spannend boek, met veel vaart, maar ook met hier en daar wat minpuntjes.
Ik ben heel benieuwd naar Lois Blommesteins volgende boeken!
Reacties
Een reactie posten